Wie geregeld facebookt binnen bepaalde naaigroepen, is op de hoogte van de “hypes” in naailand. Zo ook deze (nog even) huismoeder.
Het was ook hoogtijd om eens te denken aan wat kleren voor mezelf. Ik heb absoluut geen nood om winkelstraten af te struinen met een veel te grote buggy die meer een last dan een lust is.
De Iene-Mienejurk leek mij een heerlijk winters kleedje dat wellicht niet tot frustratie zou leiden wegens niet passen of te moeilijk of te veel werk. Vooral omdat fb’end Vlaanderen gezwind deze jurk in alle geuren en kleuren op het internet post.
Dat kan ik ook, dacht ik. Ik ging op zoek naar dikke tricotstof en een vrolijk, rekbaar paspeltje en ging – tussen snotterende en jammerende zieke zonen – aan de slag.
Op het gemak, want met zieke kindjes staat je kop wel eens op “half zeven” en ik had geen zin om fouten te maken.
Na 2 dagen kwam ik op de proppen met dit resultaat (alweer een belabberd “selfie”, sorry!):
Tof he?! Ik was wel blij dat ik extra naadwaarde nam aan de zijnaden, anders was het bovendeel wellicht te smal uitgevallen. De rok hertekende ik want die ging veel te bruusk veel te wijd. Daarvoor legde ik een goed passend tricot kleedje op mijn jurk, driegde en paste meerdere malen (zo gaat dat als je geen paspop hebt) tot ik tevreden was met de snit.
Deze aanpassingen tekende ik nadien ook zonder uitstellen over op mijn patroon. Nu heb ik dus een (basis)patroon voor de ideale jurk en denk ik dat ik zelf eens aan de slag ga om hier wat variaties op aan te brengen. Als de tijd het me nog toelaat uiteraard, want binnen een maand ben ik alweer aan het werk (nee, ik wil er nog niet aan denken!!).
Mooi gedaan !!! 🙂
schoon schoon! al ging dat shoppen gisteren toch wel vlot, nee? :p
Ja evavertelt, dat was dan ook shoppen voor jou he, en niet voor mezelf!
heel mooi !!