Pepijn gaat sinds 14 dagen naar de kribbe. De aanpassing verliep vlot, zowel voor Pepijn als voor mezelf om hem daar achter te laten. Dat komt omdat grote broer daar ook zit en omdat de 2 vedetten in hetzelfde leefgroepje zitten (de kindjes blijven hun hele carrière in dezelfde groep, die verticaal samengesteld is qua leeftijden).
Maar Pepijn draagt katoenen luiers. Zoals zijn broer, die al vele maanden flink op ’t potje gaat en nu nog 1 luier per dag “verbruikt” in de kribbe, nl om te slapen.
De keuze voor katoenen luiers maakten wij blijkbaar als enige ouders (echt waar!) op een totaal van +/-35 kinderen. We zijn dus “rare snuiters” met ons alternatief, “onhygiënisch” [sic] gedoe. En wat ons betreft, loopt dat allemaal vlotjes. Mama is het al lang gewoon dat de wasmachine wat vaker draait om deze luiers te wassen en mama maalt er niet om dat die dingen dan ook opgehangen en opgeplooid moeten worden.
In de kinderopvang denken ze daar helemaal anders over. Dat voel ik al 2 jaar met mijn kleine teen. Niet dat ze continu commentaar geven, maar een mens wordt dat gewaar. Aan kleine dingen. Weerstand is er altijd wel ’n beetje geweest. En mama is het soms ook wel echt beu om zich daarover te moeten verantwoorden. (Hebt u zich, lieve lezer, niet in veel primitievere “doeken” gehuld toen u een baby was? Mensen geboren in de seventies?)
Enfin. De kribbe dus. Vorige week hadden we een gesprek met kinderverzorging en directie hierover. Ik ga u besparen wat daar allemaal werd gezegd, maar het belangrijkste was dat ze eigenlijk niet goed genoeg uitgerust zijn om de overbroekjes van onze zoon open te hangen en te laten drogen aan de lucht.
Tot nu toe gaf ik altijd 2 overbroekjes mee (1 aan en 1 in de tas met propere luiers). De vraag luidde of het mogelijk was meer overbroekjes mee te geven, liefst 1 per luier.
Dat was eigenlijk niet zo’n probleem voor ons, aangezien ik voor de geboorte van Pepijn nieuwe overbroekjes bijkocht, omdat deze na een bepaalde tijd hun werk minder goed beginnen te doen en dus gaan lekken.
Zo kwamen we overeen om eens te proberen met 4 overbroekjes per dag. Omdat ik het erg vies vind als deze overbroekjes in het vuile-luierzakje terechtkomen (dan moet ik ze sowieso elke keer wassen en heb ik er sowieso niet genoeg), stelde ik zelf voor om deze na gebruik in een katoenen zakje te steken. Katoen ademt immers en op die manier kunnen de overbroekjes toch enigszins drogen/luchten.
Maar euh… ik hád helemaal geen katoenen zakje dat daarvoor kon dienen! Daarom heb ik er maar weer eentje genaaid, om de naaitraditie in ere te houden ook nu ik weer voltijds ga werken.
Een restje katoen was snel gevonden in mijn dozen vol met stof. Zijn naam heb ik erop geflockt zodat het zakje niet bij ’t verkeerde kindje terechtkomt. (En die eerste 2 letters kwamen steeds los, ellendig! Uiteindelijk zette ik mijn strijkijzer eens op de heetste stand en nu lijken ze eindelijk te blijven kleven!)
De binnenkant voerde ik met een effen blauw stofje, zo krijgt de zak ook wat stevigheid en oogt hij veel netter afgewerkt.
 |
| Boederijstof: Stoffenspektakel Rode buitenstof en blauwe binnenstof: Ikea Flockfolie: De Banier Touw: Veritas |