Tijdens mijn zoektocht naar een recept voor carrot cake (we hadden hier zondag een verjaardagsfeest), stuitte ik ook op tal van andere recepten die me de moeite waard leken.
Wekelijks maak ik een weekmenu op en met het betere weer en dus ook (eindelijk!) andere groenten in aantocht, ben ik een beetje aan het rondneuzen naar nieuwe ideetjes voor de dagelijkse kookpartij.
Liefst niet te veel werk, liefst niet de klassieke combinatie vlees of vis – groenten – aardappelen. En liefst iets dat de kinderen willen proeven. Dit laatste is een variabele waar vaak niet echt een peil op te trekken valt. Hun goesting hangt soms af van hoe hun hoed staat 🙂
Soit. Het laatste criterium werd niet vervuld met dit recept, maar alle andere wel (het roosteren van de aubergines niet in acht genomen – dit deed mijn oven voor me terwijl ik Florian te voet van school ging halen).
Ik maakte – zoals de titel hier aangeeft – een hartige kaastaart van Ottolenghi. Die gast wordt door vele kokinnen de hemel in geprezen en ik begin nog te geloven dat ze gelijk hebben ook!
Het recept vond ik op de blog van Caroline. Het verscheen niet in een van Ottolenghi’s kookboeken, maar wel in The Guardian, waarvoor meneer blijkbaar columns schrijft.
Ik ben absoluut verslaafd aan een lekkere aubergine van tijd tot tijd. Het was de eerste keer dat ik ze roosterde, en al bij al vind ik dit een heel makkelijke manier om deze groente gaar te krijgen! Normaal doe ik dat altijd onder de grill in mijn oven, maar dan ben je een hele tijd bezig met ze in te oliën, om te draaien, nog eens in te smeren, nog eens in de oven…
De voorbije maanden roosterde ik al pompoen, zoete aardappel, paprika, knolselder, rode biet en voilà, nu kan ik aubergines dus ook aan deze lijst toevoegen. Me like!
De mengeling van fetakaas met roomkaas en wat (lichte) room vond ik zeer smakelijk. Voor de gelegenheid kocht ik zelfs een plantje verse oregano (dat nadien in mijn tuin uitgeplant werd). Zorg ervoor dat je de lekkerste kerstomaten koopt, dan krijgt het taartje een heerlijk zoetige smaak.
Het enige minpuntje vond ik dat de taart, als je de springvorm eraf haalt, zeer moeilijk deftig aan te snijden valt. Ze verliest een beetje haar vorm omdat er geen deeg onder/rond zit. Daarom zou ik de volgende keer het mengsel gewoon in bladerdeeg gieten, zodat het meer op een quiche lijkt. (Wie weet eten mijn kinderen het dan wel, want “quichetaart” vinden ze heerlijk!)
Let niet op mijn “retro”-borden (NOT!) en de half verlepte sla, het is het bordje dat hier nog klaarstaat voor manlief als hij straks thuiskomt.
EDIT: De mdh vond het ook heel lekker!
En overigens: je kan me sinds kort ook volgen op Instagram en op Facebook!
Ottolenghi is the best!! Jammer dat hij homo is, of ik was ermee getrouwd 🙂
Oh boehoe, zo cliché dat die dan net weer homo moet zijn! 🙁 De bloemkoolbeignets vielen hier bij geen van de heerschappen in de smaak. Sjtoem he.