Mama’s tasje: mijn eerste keer met echt leer!

Na de afschuwelijke gebeurtenissen van gisteren in onze hoofdstad, wil ik jullie vandaag even opvrolijken met een persoonlijk klein gelukje.

Samen met een collega ging ik de uitdaging aan een leren tas te maken. Het begon met het volgen van een workshop waar we eerst leder leerden naaien met de hand. Dat doe je op een speciale manier, namelijk met een naald aan beide draaduiteinden.

Wij zagen het echter niet zitten om een hele tas met de hand te naaien. Ook aan zichtbare naden deden we liever niet mee. Eigenlijk komt het erop neer dat wij zo’n beetje onze eigen weg gingen en elk op eigen houtje ons eigenste exemplaar in elkaar staken.

De collega, die een opleiding plastische kunsten genoot, tekende zelf haar ontwerp. Ik begon aan een eigen ontwerp, maar wegens te tijdrovend, gooide ik alle prototypes in de vuilbak en baseerde ik me op een patroon van een handtas van een vriendin.
De collega en ik houden allebei van een nette afwerking en omdat we de tas ook graag veelvuldig willen gaan gebruiken, voerden we ze.

Het originele patroon paste ik lichtjes aan: ik voegde een rits toe en het schouderstuk maakte ik wat langer. Je hebt geen idee hoeveel ik weer geleerd heb door zelf enkele aanpassingen te doen!

Ik gebruikte een lederen jas uit de lokale kringwinkel (15 euro). D-ringen vond ik voor 50 eurocent aan het uiteinde van een canvas riem, eveneens uit de kringwinkel. De voering die ik gebruikte, is een restje uit mijn eigen stoffenvoorraad.

Aan de binnenzijde voorzag ik een dubbel steekzakje dat ik afwerkte met een elastiek. Ideaal voor de gsm en de lippenstift. Ik naaide ook een haakje vast in de voering waaraan ik mijn sleutels kan hangen. Zo hoef ik niet te lang te “roefelen” in de tas om mijn sleutelbos te vinden.

Of ik nu tassen op bestelling ga maken? Nee! Je hebt er geen idee van hoeveel werk dit allemaal is. Respect voor de mensen die werken in naaiateliers waar leder bewerkt wordt. Ik begrijp nu heel goed waarom een lederen handtas zoveel geld kost.

Of ik het leuk vond om deze tas te maken? Ja, echt wel! Keitof! Bovendien werd het milieu er ook een heel klein beetje beter van omdat ik alle materialen een 2de leven gaf.

Via facebook vond ik al mensen die interesse hebben om samen aan de slag te gaan. Wat denken jullie? Is dit voer voor een workshop?

Kijk even mee naar het resultaat!

Verder wil ik jullie nog vertellen dat er binnenkort een winactie aankomt, want ik overschrijd hier bijna de kaap van de 200 volgers via Bloglovin! Stay tuned!