Vandaag ligt de nieuwe Fibre Mood in de krantenwinkel. Via facebook tekende ik in om een smaakmaker te naaien voor de linkparty van vandaag. Zoonlief had recent verzucht dat hij een legerpak wou, dus was de keuze snel gemaakt: de Indigo-overall leek me het geknipte patroon!
Kind content, moeder content
In buurgemeente Sint-Pieters-Leeuw is sinds enkele maanden een stoffenoutlet van Maison Dorée. Ik wou al lang eens gaan kijken, maar tegenwoordig ga ik echt niet meer zonder reden een stoffenwinkel binnen. De historie van de uitpuilende stoffenkast, je weet wel…
Zoonliefs legerwens voerde mij tot daar en zie: binnen de 5 minuten vond ik een stevige stretchkatoen met een “veredelde” legerprint. I-de-aal! Aan 4 euro per meter kon ik niet anders dan die handel mee te nemen. Je raadt vast wel dat dit stofje niet helemaal mijn smaak is, maar soms moeten wij, moeders, onze mening eventjes aan de kant schuiven. Kind content, moeder content.
Het patroon
In mijn verlofweekje slaagde ik erin het project helemaal voor te bereiden. Na opmeting van mijn smal gebouwde zesjarige besloot ik de 6 jaar over te tekenen met de mouwen en pijpen verlengd tot 8 jaar. Het bovenpand maakte ik anderhalve centimeter langer.
De delen die verstevigd moeten worden, staan vermeld op het knipschema. Ik deed dit een beetje anders, want de boven- én onderkraag(staander) verstevigen is volgens mij behoorlijk overkill. Zeker met een dikkere stof als de mijne. Ik verstevigde dus enkel de bovenkraag en 1 deel van de staander. Om dezelfde reden voorzag ik maar 1 zijde van de tailleband van plakkatoen. Eén aangeknipt gulpbeleg beplakte ik ook, want daarin moest een knoop komen. Zonder versteviging kan je er donder op zeggen dat je knoop zal uitscheuren. Normaal verstevig ik ook de zakingangen, maar dat deed ik hier een keertje niet. Benieuwd of ze in vorm gaan blijven…
Techniekentoets
Het naaiproces nam best was tijd in beslag. Het werkstuk bevat immers zowat alle technieken die je kan bedenken: een kraag met staander, knopenpat, mouwsplit en manchet.
Aan het bovenstuk werkte ik ongeveer een halve dag, ook al waren deze technieken mij niet vreemd. Afgelopen weekend moest ik dan “enkel” nog de broek naaien en het geheel met de tailleband aan elkaar bevestigen. Een eitje, dacht ik.
Plantrekkerij
Dat was echter gerekend buiten de gulpsluiting. Ik begreep de uitleg in de werkbeschrijving niet zo goed. Omdat het er wat vreemd en scheef uitzag, besloot ik het op mijn manier te doen. Ik dacht dat het een nepgulp was – jep, niet verder lezen dan je neus lang is – en fikste die in een handomdraai.
Toen bleek dat ik zo de tailleband niet kon vaststikken. Dat probleem kon ik nog omzeilen door een zelf verzonnen handigheidje. GELUKKIG speldde ik dit alles eerst vast voor een pasbeurtje. Bleek dat zoonlief het “geval” helemaal niet makkelijk aan kreeg. Exit mijn plantrekkerij. Exit naaigoesting voor die dag. Shit happens.
Niet neuten, tornen!
Op zondag nam ik met frisse moed het tornmesje in de hand. Naaivriendin Ann had me toevertrouwd dat het allemaal zo moeilijk niet was en hielp me bij het juist interpreteren van de werkbeschrijving. En ja, wat ik de vorige dag verdacht vreemd vond, bleek toch goed te zijn. Wat zou ik toch doen zonder social media en live assistentie?! Merci, Ann!
Eind goed...
En zo kreeg ik de overall klaar tegen het einde van het weekend. De zoon kwam thuis van de chiro en was dolgelukkig dat zijn “legerpak” klaarlag. “Ik wil hem morgen aandoen voor school, mama”. Kan een moeder een mooier compliment krijgen?
Knap werk geleverd!
Zalig !
leuk gevonden om dit te gebruiken voor een legerpak!