Heerlijke haver!

De laatste maanden is het enorm in om suikervrij of -arm te eten. Om nog maar te zwijgen over de hele rist aan andere diëten die hip zijn omdat celebrities zich eraan wagen.

Deze dame behaalde enkele frappante resultaten met haar suikerdetox en dat zette me aan het denken om mijn eetpatroon ook eens (lichtjes) aan te passen. Niet omdat ik vind dat ik te veel suikers eet, dat valt volgens mij best mee, maar eerder om eens te variëren.

Sinds een jaar of twee bakken wij hier zelf ons brood (met de broodbakmachine, uiteraard). Daarin zit geen extra suiker en de bloem komt van een molenaar (dus is in mijn ogen “gezonder” dan wat je in de supermarkt koopt). Dat levert ons elke dag heel lekker, donker brood op. De kinderen zijn het zo gewoon en hebben (hout vasthouden) nog nooit gevraagd naar witbrood.

Watertanden maar!

Deze week besloot ik eens een havermoutontbijt voor mezelf klaar te maken, beter bekend onder de trendy naam “overnight oats”. Mijn mama eet dit al jaren (in het middelbaar deed ik zelfs een tijdje mee), dus hiermede verklaar ik haar op en top hip! :o)

Eerst doorploegde ik de rekken van de splinternieuwe BioPlanet hier in Halle. Ik kwam naar huis met veenbessen, pompoenpitten, sesamzaad, vijgen, verschillende soorten melk (niet van de koe want die lust ik niet) en agavesiroop. Dit vulde mijn reeds bestaande voorraad aan zaden en pitten aan.

Een echt recept bestaat er niet, ik nam een halve kop haver en evenveel rijstmelk, deed er wat lijnzaad en zonnepitten bij, een geprakte banaan, een beetje kaneel en wat gedroogde veenbessen. Dit ging afgedekt een nachtje de koelkast in. Slaapwel!

Terwijl iedereen gisterenochtend nog in bed lag, at ik in alle rust mijn eerste haverontbijt op.
Ik voegde geen zoetmiddel toe, de banaan was zoet genoeg en wauw, hoe lekker! Ik vond het zelfs ietsje te zoet met een hele banaan (die nogal rijp was), dus vanaf nu neem ik maar een halve banaan. ’s Ochtends kan je er trouwens nog wat vers of gedroogd fruit bovenop leggen, ik nam gisteren dadels en vandaag aardbeien.

Op woensdag gaat alles hier wat rustiger omdat ik dan thuis ben. Ook Pepijn gaat op woensdag niet naar de crèche, dus zitten we meestal met z’n allen aan het ontbijt. Nu ja, met z’n allen, dat gaat van mama die nog rondhost om de koffie in de thermoskan te gieten, bavetten uit de kast te nemen, terwijl de kinderen al aan tafel zitten.

Ik kreeg zelfs de kans niet om er nog vers fruit bij te doen, zo snel was de dief!

Ik had, terwijl ik de tafel dekte, mijn portie al op de ontbijttafel klaargezet (om wat te laten “chambreren”, hihi). Toen ik Pepijn aan tafel zette, trok die achter m’n rug mijn papje lekker naar zich toe. Met zijn allerschaapachtigste glimlachje wachtte hij alleen nog op een lepel om eraan te kunnen beginnen.

Stiekem was ik wel benieuwd of hij dat zou lusten, met al die zaden die ik erin had gemikt… Daarom liet ik hem even zijn gang gaan en ja hoor: lekkere pap! Florian proefde ook eens en vroeg onmiddellijk ook zijn portie. Yupla! Mama kon weer rechtspringen en materiaal uit de kasten sleuren. (Ach, dat deed ik met plezier, ’t was voor het gezonde goede doel!)

En zo gebeurde het dat we deze morgen met z’n drietjes aan de havermoutpap zaten. Vanaf nu zal de voorbereiding ’s avonds iets meer tijd in beslag nemen (3 papjes in plaats van 1)… Maar liever dat dan elke ochtend mijn portie te moeten afgeven aan mijn hongerige wolfjes!

En de papa? Die is voorlopig nog niet om!