Dag Pepijn!
Je bent nu bijna 23 maanden. Je leerde de laatste maanden zoveel bij! Nog steeds ben je een blij ventje, maar met een willetje dat steeds groter wordt.
Zo vertik je het bij elke broodmaaltijd om je korstjes netjes op te eten, ook al weet je dat, wie alles opeet, een yoghurtje of een koekje (“koek”!) als dessert krijgt. Dan zeg je “kaar!” (klaar, dus), begin je ongeduldig aan je bavet te trekken en ga je rechtstaan in je eetstoel. Als ik dan vraag of je niet beter je korstjes ook nog zou opeten want dat je dan nog yoghurt krijgt, roep je luid “Nee!” en laat je ons geloven dat die yoghurt je geen bal interesseert.
En zeggen dat onlangs bijna gek werd in de auto toen je broer zei dat hij thuis een yoghurtje ging eten. Ik moest bijna stoppen aan de Colruyt omdat je zo hard brulde: “oet, oet!”.
Ergens las ik iets over een taalexplosie bij kindjes van jouw leeftijd. Wel, het is duidelijk dat jij die nu ook doormaakt. Bijna elke dag leer je nieuwe woorden en je bent superschattig als je de woordjes die we je voorzeggen, probeert na te zeggen.
Deze morgen zag je een stofje met aardbeien op en zei je spontaan “aabei”, of toch iets wat er sterk op leek. Omdat het aardbeienseizoen nog ver voor ons ligt, denk ik niet dat je dit woordje hier thuis opving. In de kribbe bij je beste vriendin en kinderverzorgster Kathy dan, zeker?
Ergens in het najaar, ik weet niet meer precies wanneer, heb je een knuffeldoekjes opgevist tussen de afgeschreven knuffels van je grote broer. Dat doekje werd algauw je favoriet en je doopte hem zelf “baby”. Dat was meteen ook een van de eerste woordjes die je zei. Als ik je kom halen in de crèche, zeg je niet “mama”, maar wel “Tuttie! Baby!”. Dan moet ik maken dat ik beide vriendjes asap uit je kastje haal. Gek hoe snel een kind geconditioneerd geraakt.
Lastiger wordt het als baby een wasbeurt nodig heeft. We hebben er maar 1 van en hij is ook al lang niet meer verkrijgbaar.
Intussen begrijp je wel min of meer dat baby af en toe gewassen moet worden. Mama steekt baby dan in de wasmachine en jij loopt vervolgens de hele morgen te zeggen: “Baby bad!”. Gelukkig lukt het je op die momenten toch nog om zonder baby te gaan dutten.
Een paar weken geleden haalde je een prentenboekje uit de bak met speelgoed. Zo’n boekje met op elke kartonpagina een tekening. Tot mijn grote verbazing kende je bijna elk woord: taart (“taat”), boot, vis, bij, auto (“auko”, zo zei grote broer het destijds trouwens ook), beker…
Sinds kort horen we trouwens ook duidelijk dat je een dikke, rollende “r” hebt. Als ik ’s morgens je kamertje binnenkom, roep je dolblij: “Mama daarrrrrrrr! Mama daarrrrrrrr!”.
Heerlijk is dat! Ik ga proberen zoveel mogelijk op te schrijven van je taalevolutie, iets wat ik bij je broer niet deed en waar ik nu spijt van heb. Maar ik was op dat moment natuurlijk ook pas van jou bevallen…