Deze morgen viel mijn oog op onze reuzenpompoen die al een tijdje onze buitentafel siert. Ohjee! Hij begon sporen van rotting te vertonen aan de bovenkant…
In allerijl spurtte ik naar de supermarkt om de nodige ingrediënten in huis te halen voor eerder geblogde pompoensoep met peer. En omdat het echt wel ne grote kastaar is, haalde ik ook nog wat citroenen en appelsienen voor mijn overheerlijke pompoen-citrusconfituur. Ik zeg wel steeds dat die heerlijk is, maar hier in huis ben ik de enige die ervan wil eten. (En er zijn volgens mijn ma nog andere huishoudens waar het mansvolk niet zo valt voor de smaak en textuur van pompoen op de boterham.) Ach, mij kan het niet veel schelen, dan heb ik meer confituur voor mezelf, hihihi!
Als klap op de vuurpijl deed ik ondertussen nog van slow-cooking.
Ik had namelijk een tijdje geleden in één of andere opwelling eens kalfsblanket gekocht, ’t is te zeggen: het vlees in stukjes, maar (helaas?) nog niet klaargemaakt.
Toen ik nadien ging zoeken naar recepten om kalfsblanket te maken, zakte de moed mij in de schoenen: zoveel werk! Pffft. Dat moest beslist iets gemakkelijkers worden, dus pierde ik de handel in mijn diepvriezer tot nader order.
Gisteren kwam ik – geheel toevallig, zoals dat meestal gaat – op een receptenpagina van Ottolenghi. Ik had wel eens een overheerlijk recept van hem vernomen via een collega (was iets met zoete aardappel, dacht ik) en voilà, op zoek naar een dessert voor kerstavond, stootte ik daar op een Corsicaanse “veal stew” van meneer Ottolenghi.
 |
| Ottolenghi’s veal, olive and pancetta stew with rooasted red pepper |
De ingrediënten waren net dat ietsje anders, maar zeker niet te exotisch om thuis uit te proberen. Gelukkig hadden we hier nog een flesje Ouzo staan van een Griekenlandreis die we maakte toen we nog geen kinderen hadden.
Venkelknol, venkelzaadjes, olijven, tomaten, pancetta: kan toch niet missen, hè?
Als kers op de taart maakt Ottolenghi er nog een salsa bij van paprika: superlekker – bijna te lekker om erbovenop te kappen.
Ik serveerde het met rijst, maar dit kan evengoed met een goed stuk brood, want de saus is echt wel zalig.
Voilà, de voor mij nobele onbekende steeg meteen naar de hoogste regionen van mijn achting, want dit moet je gewoon uitproberen als je van mediterrane smaken houdt.
Laat me weten of ’t gesmaakt heeft!
Het recept vind je hier.