Zonnehoedjes raak je makkelijk kwijt. Zo gebeurde ook met Florian zijn eerste hoedje, dat ondertussen wellicht aan zijn broer was doorgegeven. Mochten we het niet kwijtgespeeld zijn, natuurlijk.
In de kribbe heeft Pepijn een leuke pet, maar zo te zien vindt men het daar niet praktisch om dat hoofddeksel telkens weer in zijn tas te steken. Dat betekent dat ons klein meneertje hier al eens zonder hoofddeksel buiten gaat spelen. Niet ideaal, zeker als je weet dat datzelfde meneertje nog niet getooid is met een weelderige haardos.
Mama was van plan een nieuw hoedje te maken, stofrestjes genoeg… Mama vond de tijd niet en keek al eens rond in de winkels, maar had er echt geen 15 euro voor over. Mama moest Pepijn vandaag – met een bronchitis nota bene – alweer zonder hoedje in de tuin laten spelen.
Ok, het was echt wel genoeg geweest. Deze morgen schoot ik in actie: stofrestjes opzoeken, patroon (ha, een patroon dat ik nog niet testte van Oliver + S) afdrukken, uitknippen, stof knippen… u ken het procédé.
Gelukkig kwam oma even oppassen terwijl ik naar de osteopaat moest, en zag ze het helemaal zitten om nadien nog even te gaan wandelen met de kinderen. Op die manier lukte het me om het hoedje in enkele uren af te werken! Pepijn heeft zowaar een nieuwe hoed! Joepie!
 |
| Buitenstof: Stoffenspektakel, restje van een (slecht passende en nog niet verbeterde) jurk Binnenstof (ziet u niet): effen turquoise katoen gekocht bij Berger in Brussel (rest van een rok) |
Een aan-foto heb ik nog niet nu wel, maar hij was er heel blij mee – al staan zijn oogjes nog een beetje waterig van het ziek-zijn…
Noot: mocht u dit hoedje ook gaan maken: misschien is de manier van in elkaar zetten van ByMiekk nog niet zo slecht hoor, zeker als je niet houdt van naald en draad. Bij dit patroon moest je de binnenhoed met een blinde steek vastnaaien aan de rand (met de hand!), maar ik heb dit niet gedaan – ik haat naaien met naald en draad. Ik stikte het binnenstuk recht op de buitenhoed met naar binnen gestreken naadwaarde. Nah!
Wow! Superleuk!!