De raglanmouw

Op het Stoffenspektakel kocht ik een mooi, dieprood tricotje met het idee er een longsleeve van te maken voor mezelf.
Recent naaide ik een tuniekje uit Ottobre …

… en aangezien dat erg goed paste, wou ik de longsleeve met dezelfde snit ook wel eens uitproberen.
Maar u kent dat misschien, dan zit je daar en heb je plots het (idiote en nergens op gebaseerde) idee dat het dan toch maar dat andere shirt met raglanmouw moet worden uit hetzelfde boekje.

Ik had nog nooit een raglanmouw gemaakt, mede omdat ik dacht dat dat echt iets voor beginnerkes is en dat ben ik toch niet meer, zekers?? Maar hola, had ik me eventjes vergist: dit shirt heeft me een hoop werk gekost!
Eén van de dingen waar ik voortaan echt beter op moet letten is dat ik mijn naadwaarde van 1 cm behoud, ook bij het ineenstikken met overlock. Bij een raglanmodel maakt dat algauw een centimeter of 4 verschil.

Toen ik gisteren de halsbies aangenaaid had (’s avonds laat toen de kinderen sliepen) “gaapte” het aan de hals. Vloeken!!!

Na een nachtje “rijp beraad” (ik meen het, ik heb ervan gedroomd!), tornde ik vanmorgen de hele hals los (toch zeker een uur werk, want ja, ik had het allemaal goed vastgezet met een sier-tweelingstiksel). Dan passen, meten, afspelden, weer passen, bijspelden, driegen, vastzetten met gewone machine, en tenslotte met de overlock erover… Vervolgens alles nameten en 85% van de omtrek in een biesje knippen (van overigens 4 cm breed)…

Toen dat klaar was en er (hoera) goed uitzag, vond ik de mouwen nét iets te kort. Ik besloot daarom een boordje aan te zetten, en deed voor de symmetrie hetzelfde met de zoom.

Het resultaat ziet u hier:

Longsleeve nr 4 “Monday Basic” uit Ottobre 5/2013

De draadjes ga ik straks nog insteken, als de kinderen wakker zijn en ik toch niet veel kan doen. De vlekken op de foto zijn tandpastaspatten op een ongekuiste spiegel.
Heeft er trouwens iemand tips om op deftige wijze een kledingstuk te fotograferen terwijl je het draagt? Goede “selfies” nemen is verdorie niet makkelijk! ;o)